Een Hongaars Beatrix-menu op Prinsjesdag

Column voor het blad MeerMetOost van GroenLinks Oost/Watergraafsmeer

november 1999

Als u dit onder ogen krijgt zit ik al weer thuis achter de geraniums, maar nu ik dit schrijf ben ik in Budapest. Stad verdeeld door de Donau. Buda heeft de heuvels met het koninklijke paleis en de villawijken, het platte Pest heeft de bedrijven, de kantoren en de werkers. Het oude stadsdeel Amsterdam Oost had een soort 'stadsdeelband' met wijk 9 Ferencvaros, maar daarvoor ben ik hier niet. Omdat het deze week Prinsjesdag was, en ik tot het smaldeel van GroenLinks behoor dat, conform het verkiezingsprogram, niets moet hebben van het koningshuis, heb ik me afgemeld voor de oranje-ceremonie in de Ridderzaal. En kon ik doen wat part-time Eerste Kamerleden moeten doen: met het andere been in het maatschappelijke leven staan. Budapest dus, om een Odyssee-reisgids up-te-daten.

Op die bewuste dinsdag had ik een uitnodiging van twee dames uit de Hongaarse toeristenbussines om mee uit eten te gaan. Het beroep van reisgidsschrijver is zwaar: ik kon het niet afslaan. Volgens hen in het beste restaurant van Budapest. Dat maakt het natuurlijk wat dragelijker. Obers met witte handschoenen, een tafel vol met porselein, kristal en zilver en een slepend ziegeunerorkestje. Wat bleek? Het restaurant verzorgt voor het Hongaarse parlement de banketten als er een staatsbezoek is. Van een speciale kaart kan gekozen worden uit de menu=s die vorsten in de pusta hebben verorberd: Elizabeth van Engeland, Carl Gustavvan Zweden, Tuanku Abdul Rahman Yang Di-Pertuan Agong van Maleisie, Juan Carlos van Spanje en 'Her Majesty Beatrix, Queen of Netherland'. Ik wil toch wel het Beatrix-menu proberen, zo vragen beide dames mij vol verwachting? Ik slik even. Op Prinsjesdag in Hongarije? Paté van ganzenlever, aspergecrèmesoep, garnalen met knoflook, biefstuk in kedvessey stijl en toe een 'dessert rapsody'. Nou nee, mij te slap, ik neem liever wat pittigers.