|
|
|
|
Dinsdagboek: september 2001 Dinsdag 25 september 2001 Vandaag geen tijd. Dinsdag 18 september 2001 Voor het eerst, geheel tegen de republikeinse gewoonte in, naar Prinsjesdag geweest. Na enige telefoon- en emailverkeer leek het de zeven GroenLinkse Eerste- en Tweedekamerleden, die zich gewoonlijk bij dit Oranjegewoel afzijdig houden, het passend om als blijk van medeleven met de slachtoffers van de aanslagen in Amerika wel te gaan. Het zou een sombere Prinsjesdag worden en bovendien zou een substantieel deel van de Troonrede in het teken staan van dit medeleven. Dat laatste viel erg tegen. De koningin opende met welgeteld vijf obligate zinnen die aan de ramp waren gewijd, waarna vrij smakeloos werd overgegaan op de invoering van de Euro. Maak je je niet 'medeplichtig' aan de steun van de regering Kok voor de holle retoriek en cowboy-reflexen (wanted: dead or alive) van Bush, zo vroeg menigeen in mijn omgeving zich af. Maar dat is niet zo. Het bijwonen van Prinsjesdag betekent toch niet dat je het automatisch eens bent met welk regeringsbeleid dan ook. Interessant overigens vanuit antropologisch oogpunt om Prinsjesdag mee te maken. De gebruikelijke hoedenparade bleef achterwege, maar verder was de vertoning hetzelfde. Ministers in slecht zittende pandjesjassen en veel ginnegappende kamerleden en officieel genodigden die het blijkbaar een verplicht nummertje vinden. En een lachwekkend protocol van zitten en opstaan, afhankelijk van de bewegingen van de koningin. Die vreselijke ramp in de Verenigde Staten veroorzaakt vele gevoelens. Welk oogmerk de daders ook hebben gehad, het is contraproductief voor welk doel dan ook. Het in koele bloeden vermoorden van duizenden onschuldige slachtoffers is een daad tegen de menselijkheid. Alleen.... het bombarderen van Bagdad en Belgrado door de Amerikanen en hun NAVO-partners heeft ook aan duizenden onschuldige burgers het leven gekost. Net als bij de Chileense briefschrijver in de Volkskrant was 11 september voor mij altijd de zwarte dag waarop in 1972 de Chileense democratie met hulp van de Amerikanen werd vermoord, waarbij duizenden de dood vonden. De Amerikaanse politiek heeft op talloze plekken in de wereld steun gegeven aan regimes die mensenrechten vertrappen. Bin Laden hebben ze met miljoenen dollars gesteund en Saddam Hoessein van kernwapenstechnologie voorzien. De Palestijnen worden stelselmatig bestookt met raketten en vuurwapens van Amerikaanse makelij. In Vietnam zijn meer dan 3 miljoen mensen door de Amerikanen vermoord met hun chemische wapens. De buitenlandse politiek van Amerika is er niet op gericht om armoede te bestrijden en mensenrechten te garanderen. De arrogantie en het triomfantalisme van de VS op het wereldtoneel kweekt miljoenen vijanden. Je moet wel een zeer bekrompen en egocentrisch wereldbeeld hebben als je niet in ziet dat de aanslag in zo'n context moet worden geplaatst. Blijkbaar beschikken de Amerikanen over zo'n gemankeerd wereldbeeld. Dat is onthutsend. En verontrustend. Want het is een garantie voor het type reactie dat er toe zal leiden dat de spiraal van geweld en tegengeweld zich verder ontwikkelt. Maar dat alles is natuurlijk geen rechtvaardiging voor de aanslagen op de symbolen van dat arrogante Amerika. Met dit soort gedachten ga ik terug naar huis. Prinsjesdag. Dat was eens, maar nooit weer. Dinsdag 11 september 2001 Na een reces van negen weken weer een retour Den Haag uit de kaartjesautomaat gehaald. En voor het eerst sinds mensenheugenis een Telegraaf gekocht. Niet omdat de krant van wakker Nederland slechts één gulden kost (een groot blijk van zelfkennis) maar omdat het besnorde hoofd van collega senator Sam Pormes op de voorpagina prijkt onder de vette kop 'BVD hield senator in het vizier'. Verderop in de krant komt zijn vermeende Molukse actieverleden uitgebreid aan bod. Op suggestieve wijze zet De Telegraaf een aantal 'feiten' op een rijtje, waar de argeloze krantenlezer(es) de indruk van moeten overhouden dat in de Eerste Kamerbankjes het brein achter de Molukse treinkapingen zit. De krant citeert ook Sam en fractievoorzitter De Boer die er op wijzen dat alle beschuldigingen die door justitie tot op de naad zijn uitgezocht en dat Sam van alle beschuldigingen is vrijgesproken. Maar blijkbaar is het interessant voor kranten als De Telegraaf om na de affaire-Varma andere zwarte parlementariërs aan de schandpaal proberen te nagelen. De fractievergadering gaat natuurlijk deels over deze affaire. De telefoon staat niet stil. Besloten wordt die middag een persconferentie te geven waarin alle feiten nog eens aan bod zullen komen. Verder was er weinig schokkends, of het moet de brandweeroefening zijn. Het kamergebouw wordt ontruimd, iedereen loopt wat lacherig naar buiten, wat de religieuze anti-abortusdemonstranten, die elke dinsdag het Binnenhof bevolken, verrast blij doet kijken, want eindelijk lijken hun gebeden te zijn verhoord. Echte parlementaire arbeid heb ik ook verricht. Met het oog op de komst van de euro wordt de muntwet gewijzigd. Genoeg reden om, als enige fractie, enkele vragen te stellen over de komst van de euro, de voorlichting aan bejaarden, de voorraad in het grijze en zwarte guldencircuit en het randschrift op het muntstuk van twee euro: 'god zij met ons'. Zoals: Welke landen hebben er voor gekozen om een randschrift te plaatsen op het muntstuk van twee euro? Wanneer en wie heeft besloten dat op de Nederlandse twee-eurostukken het randschrift ‘god zij met ons’ komt? Waarom is hiertoe besloten? Is de staatssecretaris niet met ons van mening dat dit randschrift anno 2002, in een geseculariseerd land, met een scheiding tussen kerk en staat en een bevolking die in toenemende mate ontkerkelijkt een anachronisme is? Pas als ik thuis kom, blijkt welke ramp zich in New York blijkt te hebben voltrokken.
|