Dinsdagboek / Leo Platvoet

[ Start ] [ Contact ] [ Sitemap ] [Zoeken]

 

Odyssee Reisgidsen

Monarchie & Republiek 

Herman Gorter

GroenLinks

Een Ander Nederland

Gepubliceerde artikelen

Dualisme

Zuidelijke Kaukasus

Dinsdagboek

Eerste Kamer

Raad van Europa

Emancipatiemachine

Stappen door de Nieuwe Stad

PSP

Reisverslagen

BMC

 

 

Dinsdagboek: september 2005

Dinsdag 28 september 2005

Vandaag twee debatten in de Eerste Kamer: één over de invoering van het nieuwe zorgverzekeringsysteem en één over de dualisering van het gemeente- en provinciebestuur. College Jos van der Lans doet het eerste debat; zie zijn weblog op www.josvdlans.nl.

De dualisering is mijn pakkie-an. Het betreft nu de overdracht van een groot aantal medebewindsbevoegdheden van de gemeenteraad naar het college van B&W. Wij zien dat niet zo zitten. Dualisering is bedoeld om de positie van de gemeenteraad te versterken, maar hoe kun je dat nu doen door haar bevoegdheden af te nemen? Ook SP en PvdA zijn in het debat uiterst kritisch en het CDA een beetje. Over de wet wordt volgende week gestemd, maar hij zal het wel halen. Klik hier voor mijn inbreng.

Dinsdag 21 september 2005

Het is vandaag Prinsjesdag. Ik ga daar als republikein niet heen. Ik werk deze hele week aan de eindredactie van een boek dat ik samen met Maarten van Poelgeest schrijf over 'Amsterdam als emancipatiemachine'.

Dinsdag 14 september 2005

Om 4 uur gaat de wekker. Vroeg op, want ik moet vanmiddag in de Kamer debatteren over de samenvoeging van drie gemeenten in Zuid-Holland (Voorschoten, Sassenheim en Warmond) tot de nieuwe gemeente Teylingen. Dat vroege uur heeft niets te maken met een slechte voorbereiding. De wekker gaat af in Reykjavik, waar ik een vergadering bijwoonde van de commissie Gelijke rechten voor mannen en vrouwen van de Raad van Europa. IJsland scoort erg goed als je kijkt naar de positie van vrouwen. 80% werkt en in de politiek hebben ze een tamelijk stevige positie. Zo'n 30% van de parlementsleden en 25% van de ministers is vrouw, evenals de burgemeester van Reykjavik. Uiteraard hebben we uitgebreid met IJslandse parlementariërs gesproken -vrouwen én mannen. Trots wezen zij op een onlangs aangenomen wet inzake zwangerschapsverlof, waarbij man en vrouw ieder -apart op te nemen- drie maanden verlof hebben -en ook nog eens drie maanden gezamenlijk, zodat er rond een bevalling sprake kan zijn van negen maanden verlof. In dat verlof wordt het loon voor 80% doorbetaald, tot een maximum bepaald maximum.  

Parlementsgebouw in Reykjavik

Maar ze die benadrukten ook dat er voortdurend alertheid was geboden om de positie van vrouwen blijvend te verbeteren. Zo waren zij niet te tevreden met de het aantal vrouwen dat actief is in de politiek. De huidige percentages laten een terugval zien in vergelijking met enkele jaren geleden. Dat is een reden voor vrouwen uit de sociaal-democratische partij om zich weer te organiseren binnen hun partij. Zij voelen een grote verantwoordelijkheid op dit vlak, omdat deze partij in de jaren '90 is ontstaan uit een aantal linkse partijen, waaronder een vrouwenpartij, die in de jaren '80 verrassend goed scoorde bij verkiezingen en een grote rol heeft gespeeld bij de positieverbetering van vrouwen. Bij die linkse hergroepering is er echter ook nog een tweede partij  ontstaan, omdat een aantal mensen vonden dat de sociaal-democraten  te weinig links, groen en feministisch was. En zij noemden  deze partij...LinksGroen. Van LinksGroen, dat 5 zetels heeft in het 63 zetels tellende parlement, was ook een parlementslid aanwezig. Uiteraard hebben we in de pauze veel herkenbare wetenswaardigheden uitgewisseld. De commissie besprak gisteren twee rapporten. Eén over de positie van vrouwen in de politiek en één over vrouwen en religie. Het onderwerp van het eerste rapport sloot uiteraard naadloos aan bij dit werkbezoek aan IJsland. Het rapport bevat een groot aantal aanbevelingen aan de lidstaten van de Raad van Europa -en dat zijn alle Europese landen met uitzondering van Wit-Rusland- om de voorwaarden te scheppen voor meer vrouwen op de plekken waar besluiten worden genomen. Zo wordt er voorgesteld dat de landen bij wet regelen dat partijen tenminste van hun kandidatenlijsten tenminste 40% vrouw is. Omdat per wet te regelen -en wel onmiddellijk- vond ik  wat ver gaan - met in mijn achterhoofd dat het in Nederland al een hele kluif zal zijn om de SGP ertoe te dwingen vrouwen als volwaardige partijleden op te nemen. Na enige discussie kwam er een andere tekst die de lidstaten uitnodigt om de nodige voorwaarden te scheppen dat dit streefgetal gehaald gaat worden. Het rapport over 'vrouw en religie' gaat over een uiterst actueel onderwerp: de ondergeschikte positie van vrouwen in de drie grote religies: christendom, islam en jodendom. En die ondergeschikt kan variëren van uitsluiting van het priesterambt tot verminking van de genitaliën in de islam. Het rapport gaf aanleiding tot felle discussies, waarbij Italiaanse collega's zich opwierpen als geharnaste verdedigers van de Grote Herder in Rome, Turkse parlementariërs de Afrikaanse varianten van de islam verre van zich wierpen en Zwitserse feministes zich weliswaar als religieus presenteerden, maar tegelijkertijd de vele vormen van discriminatie van vrouwen scherp aan de kaak stelden. Als atheïst had ik het wat makkelijker. Ik betoogde dat het voor met name gelovige feministes dit onderwerp een welhaast onoplosbaar dilemma moet zijn, omdat een taaie gevecht leveren tegen een tweekoppig monster: de dogmatische grondslagen van deze drie religies die gebeeldhouwd zijn in drie ' heilige' boeken' die dateren uit een tijd waarin het feminisme nog niet was uitgevonden en waarin de positie van de vrouw in allerlei soorten en maten ondergeschikt was aan die van de man. En zij vechten tegen instituties die mede op basis daarvan al eeuwenlang gedomineerd worden door tamelijk onbeweegbare masculiene structuren. Ik kon op twee punten de overigens uitstekende aanbevelingen nog wat aangescherpt krijgen. Zo is toegevoegd de vrijheid van godsdienst een grens kent, nl. non-discriminatie en mensenrechten, zoals het recht op zelfbeschikking. Verder kan worden geconstateerd dat het door praktisch alle staten zo beleden adagium van scheiding tussen Kerk en Staat in werkelijkheid slechts ten dele bestaat en dat lidstaten er aan moeten werken om dit veranderen.

Maar dat was allemaal gisteren. Vanmorgen vertrok ik dus vroeg uit Reykjavik, waar nog een dag werd doorvergaderd, omdat ik 's middags een debat had over de samenvoeging van Voorhout, Sassenheim en Warmond tot de -nieuwe- gemeente Teylingen. Een heel ander onderwerp dan dat in IJsland - maar ook belangrijk. Dank zij de mobiele telefonie hield deze gemeentelijke samenvoeging me ook in het hoge Noorden bezig, want zowel bezorgde partijgenoten als nieuwsgierige lokale media wilden weten ' wat we zouden doen' d.w.z. hoe we zouden stemmen, want GroenLinks zat deze keer op de wippositie. In de fractie waren verschillen van mening en zelf switchte ik het als woordvoerder van de fractie ook van 'neiging om voor te stemmen' tot 'neiging om tegen te stemmen' en vice versa. Zelden heb ik me een politieke windvaan gevoeld. Het dilemma was ook pittig. Enerzijds een nee van de bevolking van de drie gemeente, weliswaar enkele jaren in referenda en een enquête geventileerd, en anderzijds een steeds dringender beroep van het gemeentebestuur van Warmond -en in mindere mate Sassenheim- om in te stemmen. Zij vinden zichzelf te zwak om zelfstandig door te gaan. Uiteindelijk stemden wij voor, omdat wij de positie van deze gemeenten zwaar lieten wegen. Bovendien was volgens onze waarneming onder de bevolking van de gemeenten een verschuiving gaande van ‘tegen’ naar ‘voor’. En dat onze partijgenoten uit de regio en de provincie voorstander waren, woog ook mee.  

In het debat deed minister Remkes mede op aandringen van GroenLinks twee toezeggingen. Hij komt met een notitie waarin hij de wenselijkheid van een wetswijziging bespreekt om voortaan Provinciale Staten te laten beslissen over gemeentelijke herindelingen binnen de provincie. En hij was het er mee eens dat bij gemeentelijke herindelingen de druk wel erg groot is op de gemeenten om na besluitvorming in de Eerste Kamer binnen enkele maanden verkiezingen te hebben, de samenvoeging van de ambtelijke diensten op de rails te zetten, beleidsvisies te integreren enz. Nu doen gemeenten dat uit tijdsnood al voor het definitieve besluit is gevallen en dat zet weer druk op de besluitvorming. Er moet meer tijd komen tussen het besluit in de Eerste Kamer en de datum van ingang van de nieuwe gemeente. Minimaal 1 jaar.

Uiteindelijk werd het wetsvoorstel aangenomen met 39 stemmen voor en 33 tegen. 

Klik hier voor mijn inbreng in de eerste termijn.